ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ

Η ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ

Περίληψη

Σε όλη τη διάρκεια του μεσοπολέμου η οικονομία της ελεύθερης αγοράς δεχόνταν επιθέσεις, ενώ μετά το κραχ του 1929 ο κρατικός παρεμβατισμός στην οικονομία γενικεύθηκε. Το διεθνές εμπόριο συρρικνώθηκε, ενώ οι διεθνείς οικονομικές σχέσεις και ο κανόνας συναλλάγματος – χρυσού θεωρήθηκαν αιτίες διαταραχής και οικονομικής στασιμότητας. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση της εξέλιξη της δημοσιονομικής πολιτικής κατά την περίοδο του μεσοπολέμου στην Ευρώπη. Μετά Κραχ του 1929 στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, η οικονομία των ΗΠΑ αλλά και της Ευρώπης στο σύνολο της (εκτός Σοβιετικής Ένωσης που ήταν ανεπηρέαστη από τις διεθνείς οικονομικές καπιταλιστικές εξελίξεις, γεγονός που την έκανε κύριο εξαγωγέα σιταριού προς Ευρώπη και ΗΠΑ) οδηγήθηκε σε μια μεγάλη ύφεση, χωρίς ιστορικό  προηγούμενο. Η μεγάλη αυτή ύφεση αντιμετωπίστηκε με παρεμβατικές οικονομικές πολιτικές, στοχεύοντας στην διάσωση εκατομμυρίων θέσεων εργασίας και της κοινωνικής ειρήνης, μέσω της οικονομικής σκέψης που ονομάστηκε “κεϋνσιανισμός”. Αυτός θεωρεί ότι, η προσφορά δεν μπορεί να δημιουργήσει τη δική της ζήτηση, που σημαίνει ενεργή δημοσιονομική πολιτική ως βασική προϋπόθεση για οποιαδήποτε  ανάκαμψη από μια οικονομική κρίση. Το κράτος έχει κρίσιμο και καθοριστικό ρόλο όσον αφορά την προώθηση της οικονομίας, με τη βοήθεια του θησαυροφυλακίου και της κεντρικής τράπεζας. Χάρη σε αυτές τις πολιτικές, τέθηκαν αργότερα τα θεμέλια του κοινωνικού κράτους (μεταπολεμική περίοδος) που αρμόζει σε κάθε σύγχρονη πολιτισμένη κοινωνία, που δεν θεωρεί τους ανθρώπους αναλώσιμα προϊόντα και τις αγορές ή την συσσώρευση πλούτου ως τις μόνες σημαντικές αξίες.

Λέξεις κλειδιά – Μεσοπόλεμος, Δημοσιονομική πολιτική, Κραχ του 1929, μεγάλη ύφεση.